in een dag
wat een geluk als
natte schoenen in het gras
me langzaam de dag in draagt
ik zie
een geweven web met duizend parels
als de zon een dichte mist verjaagd
dat je van kleine dingen
het water in de stille vijver
gaat rimpelen op het eerste briesje
wil ik net zo fluiten als een vogel
nou die kracht verlies je
net zo kan genieten
van een mooie gewone steen
in alle liefde voor me geraapt
een schichtig weg scherende
eekhoorn sluiks nog een beetje gaapt
als van het grote
bos met al haar verborgen schoonheid
dat langzaam uit de nacht ontwaakt
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Zondag, april 29, 2012 23:28 |
| mooi | |
| doetsi: | Donderdag, maart 22, 2012 09:58 |
| ha wat een mooie woorden van de schoonheid onzer morgen, grandioos! | |
| doetsi: | Donderdag, maart 22, 2012 09:57 |
| windwhisper: | Maandag, augustus 29, 2011 05:37 |
| heerlijk schrijven dat ik met een warme glimlach omarm Lieve groet Cobie goede morgen Remie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 28 augustus 2011 | ||
| Thema's: | ||