Lichtpuntje
Laat me jouw tranen zijn
en huil me uit, zachtjes of vastberaden
laat ze gaan
uit de diepe plooien van je gelaagd verdried
Laat me jouw kaars zijn
klein en trouw
en zoek met mij de weg
uit 't duister Labyrint
Laat mij de wind zijn
waarin je kan roepen
die je woorden meeneemt
en je meevoert naar rust en stilte
Laat me jouw deken zijn
en warm je aan mij
wanneer ik je omhels
als ik je zachtjes troost
en huil me uit, zachtjes of vastberaden
laat ze gaan
uit de diepe plooien van je gelaagd verdried
Laat me jouw kaars zijn
klein en trouw
en zoek met mij de weg
uit 't duister Labyrint
Laat mij de wind zijn
waarin je kan roepen
die je woorden meeneemt
en je meevoert naar rust en stilte
Laat me jouw deken zijn
en warm je aan mij
wanneer ik je omhels
als ik je zachtjes troost
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: Vogatoro | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 september 2011 | ||
| Thema's: | ||