Maya (Begoocheling)
Maya
(begoocheling)
De takken kraakten van verdriet.
De vogels vlogen dood door de lucht.
De wind floot met een bevroren zucht
de koudste noten van zijn lied.
Het water stolde tot graniet.
De huizen sloten hun deuren dicht.
De ogen versteenden in ‘t gezicht
van de man... maar die voelde het niet.
Hij stapte ingetogen voort,
rondom zijn mond een stille lach.
Hij was wat geestelijk gestoord
en wilde zwemmen gaan die dag.
Hij rilde in zijn dunne jas
maar dacht aldoor dat ‘t zomer was.
Reacties op dit gedicht
| Sheena: | Woensdag, mei 08, 2002 20:11 |
| ik ken iemand die die ziekte heeft, en hoop dat hij heeeel oud wordt ;-) Sheen |
|
| Hanneke Eirinn: | Woensdag, mei 08, 2002 12:43 |
| mooi, triest beeld Baba.. | |
| pramodah: | Woensdag, mei 08, 2002 12:27 |
| ja ik heb die ziekte ook ik denk soms dat ik oud word ;)... pramodah |
|
| MayadeBij: | Woensdag, mei 08, 2002 12:25 |
| Is 't geen Zomer dan? Hmm, dan weet ik het ook niet hoor....Voorjaarsduik dan wellicht? | |
Over dit gedicht
| Auteur: Babaji | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 08 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||