Eva
Verdoken in naakte waarheid loopt zij
langs bitterzoete herrinneringen,
tersluiks gegrift op
een huid van porselein.
Littekens, dit lichaam gefluisterd
uit zijn borstkas, een zucht.
Haar haren klitten tesamen in passie
om te geven, te leven,
Vergeven
van haar zonden.
In haar handpalm rust de onmacht,
nerven vervuld van moederbloed
en het aroma van een vrouw.
Zo baarde zij twee zonen,
Nu slechts zorgen
aangevoerd door de westenwind.
Het avondland is waar ze zich
heensleept, meet zich het boetekleed aan
rafelend van gemis.
Vluchtig
kussen haar tenen het beweende gras,
badend in stof van
vers geschapen sterren.
En zweeft een ziel
de aardse nacht tegemoet.
langs bitterzoete herrinneringen,
tersluiks gegrift op
een huid van porselein.
Littekens, dit lichaam gefluisterd
uit zijn borstkas, een zucht.
Haar haren klitten tesamen in passie
om te geven, te leven,
Vergeven
van haar zonden.
In haar handpalm rust de onmacht,
nerven vervuld van moederbloed
en het aroma van een vrouw.
Zo baarde zij twee zonen,
Nu slechts zorgen
aangevoerd door de westenwind.
Het avondland is waar ze zich
heensleept, meet zich het boetekleed aan
rafelend van gemis.
Vluchtig
kussen haar tenen het beweende gras,
badend in stof van
vers geschapen sterren.
En zweeft een ziel
de aardse nacht tegemoet.
Reacties op dit gedicht
| september: | Zaterdag, juli 23, 2016 20:35 |
| Dit komt binnen. Heel mooi | |
| Hans Winter: | Donderdag, september 15, 2011 23:28 |
| laat ons, levengevendes zonen, alsnog naar haar aarden om deze aangegeven wereld naar haar waarde te bewonen. groetje, hans |
|
| switi lobi: | Donderdag, september 15, 2011 09:49 |
| Brrrr... wat een indringend gedicht: bijzonder mooi! | |
Over dit gedicht
| Auteur: Leli | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 14 september 2011 | ||
| Thema's: | ||