[TD] Weemoed
Fado knaagt aan mijn ziel
waar heimwee mistroostig treurt:
knerpend in het hunkerend hart
doch zing nog steeds
droefgeestig van mij af
alhoewel geestigheid
ver te zoeken is
ik zing mijn overleving
die geestig verbonden is
aan mijn humorisme
welke ten dele verdriet
wegwerkt
Smartlappen vieren hoogtij!
Reacties op dit gedicht
| elze: | Zondag, september 18, 2011 18:13 |
| we kunnen goddank ook alsof lachen, dat heeft volgens de wijsgeren hetzelfde effect, mooi | |
| ela: | Zondag, september 18, 2011 18:02 |
| Als je geluk en verdriet wil verbinden moet de verbinding rekbaar zijn. ela |
|
| mucho: | Zondag, september 18, 2011 14:53 |
| ja, mijn tranen, die wel:S | |
| Laurens Windig: | Zondag, september 18, 2011 14:35 |
| Wat een mazzel Mucho als je niet weet waar je tranen naar toe lopen :o) Volgens mij weet jij niet dat ze een doel hebben :o) | |
| mucho: | Zondag, september 18, 2011 13:41 |
| gelukkig heb ik nog een gebruikte zakdoek bewaard:) | |
| christina: | Zondag, september 18, 2011 12:14 |
| ik dacht waar is dit pareltje nou :)) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Laurens Windig | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 18 september 2011 | ||
| Thema's: | ||