-x-

daar waar grenzen vervagen
elke glimlach een rare grimas is
speelt dood met schaduwen

lopen twee mensen stil verdwaasd
- waarom - is niet langer
de vraag die hen leidt

en als in een roes deel ik mee
zie ze als keek ik van boven
de slepende voeten op grind

ineengevouwen handen
wie ben ik - zonder hen -

als ik nergens in de chaos
ook maar iets van rust vind.

-x-

Geschreven door

Red One.

Reacties op dit gedicht

Red One. vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

spring-in-het-veld:	Dinsdag, september 20, 2011 15:22
he red one, zonder schaduw zouden wij geesten zijn, we leven in het echt, in het nu, met alles wat bij leven erop en eraan hoort pff.. knap verwoord, kus, sihv

Yellow:	Dinsdag, september 20, 2011 13:34
klinkt niet echt vrolijk, knap neergezet

Nipster:	Dinsdag, september 20, 2011 13:32
Big hug!

Over dit gedicht

Auteur: Red One.
Gecontroleerd door:
Gepubliceerd op: 20 september 2011
Thema's: [Dood]