na-zomerdagen
waar nevelen het
zicht versperren
de stap geweigerd
en de ogen wenen
dringt zacht diffuus
licht tussen stenen
lokt mij een weg
naar nieuwe verten
de hemel toont
mij geen emotie
uit grijze wolken
laat hij onverschillig
druppels vallen
'k wil schreeuwen
om zijn hemelblauw
dat blijft bevallen
een wind suist stil
weemoedig in de
twijgen en op de grond
een bonte bladerval
aarde geurt regen
en herfst danst nu al
vrolijk in het rond.
sunset 23-09-2011
Reacties op dit gedicht
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 23, 2011 12:04 |
| fijn weekend!! | |
| Janny Scheybeler de Jonge: | Vrijdag, september 23, 2011 11:52 |
| klasse!! | |
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 september 2011 | ||
| Thema's: | ||