De ezel

Er stond een ezel in de wei, op zichzelf heel normaal.
Kwam daar een agent voorbij met een stem van staal.

‘Mijnheer’ bulderde de man der wet, ‘parkeren mag daar niet’
‘Ik ben een ezel ben je blind, of ben je kierewiet’

‘Wel ja verdraaid ‘k heb mij vergist, ik was verstrooid misschien.’
‘Zou ’t kunnen? ‘ Vroeg de ezel fijn.
‘Zou dat de reden kunnen zijn?’
‘Dat ik bij u in ’t politiekorps heel wat ezels heb gezien’

Geschreven door

rovago

Reacties op dit gedicht

rovago vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

PeterdB:	Donderdag, mei 09, 2002 23:44
leuk

Lieverdje (de enige echte):	Woensdag, mei 08, 2002 21:50
een ezel die begint te ezelen... waar gaat dat naartoe? :-)) Lihihihihieverdje xxx

Hanneke Eirinn:	Woensdag, mei 08, 2002 19:37
:))

Over dit gedicht

Auteur: rovago
Gecontroleerd door: maneschijn
Gepubliceerd op: 08 mei 2002
Thema's: [Dieren] [Humor] [Houden van]