Je perkamenten huid
je perkamenten huid
pas als de woestijn
zijn vlammen uitstoot
oases in de zinderende
hitte trillend breken
kom ik spelen met je geest
wordt zand
het vloeibaar goud
waarop herinneringen
weer tot het leven komen
dat zij hadden in je dromen
ik goochel met je zinnen
als woorden watervlug
toch sterven van de dorst
en het verhaal van droogte op je
perkamenten huid geschreven wordt
jij bent het relikwie
dat ik verzamel
in de hitte van mijn element
oneindig houdbaar
omdat het geen water kent
wil melker
04/10/2011
Reacties op dit gedicht
| Godvader: | Dinsdag, oktober 04, 2011 13:02 |
| geweldig beeldend deze wil...zand als vloeibaar goud...:) gr. Y |
|
| mucho: | Dinsdag, oktober 04, 2011 10:18 |
| is er nog ergens een inspiratieput? ik stik inmiddels van het dorsten |
|
| windwhisper: | Dinsdag, oktober 04, 2011 08:57 |
| een warme terugkijk vol nostalgie en tastbare herinneringen warme groet Cobie goede morgen Wil ik zag vanmorgen vogels hoog boven in oefenvlucht |
|
| trucker klaas: | Dinsdag, oktober 04, 2011 07:43 |
| een terugblik met respect ;) goedemorgen ,klaas |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wil melker |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 04 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||