vrijheid
De wind streelt door mijn haren,
De zon omhelst mij met haar stralen,
Met mijn blote voeten voel ik de aarde,
En ik woel met mijn tenen door het zand.
En alles om me heen smelt samen,
Een gevoel, zo vertrouwd,
Als herboren lach ik naar de wereld,
Ik voel dat zei van mij houd.
De zon omhelst mij met haar stralen,
Met mijn blote voeten voel ik de aarde,
En ik woel met mijn tenen door het zand.
En alles om me heen smelt samen,
Een gevoel, zo vertrouwd,
Als herboren lach ik naar de wereld,
Ik voel dat zei van mij houd.
Reacties op dit gedicht
| Engeltjuh: | Donderdag, november 10, 2011 03:58 |
| Moooooi! Graag gelezen, word er blij van :) Liefs |
|
| Pancho v/d Post: | Woensdag, oktober 19, 2011 05:26 |
| ik bedoel met mijn reactie hieronder dat het ZIJ is en niet ZEI. excuses voor het ongemak. | |
| Pancho v/d Post: | Woensdag, oktober 19, 2011 05:25 |
| mooi gedicht. (alleen het is zij en niet zij), maar ach. de boodschap is duidelijk. =) | |
Over dit gedicht
| Auteur: Djolien | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 19 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||