Ovale levensweg...
Ovaal is mijn uitrekkende levensweg
gedurende heengaan tot geboorte
en terug
Dichtgroeiend mijn dagelijkse
deftige trottoir belevenis,
waar ik wuif naar de mensen
en zij terugzwaaien met dichtslaande deuren
Al luchthappend snak ik naar
menselijk contact, maar gelukkig
vloeit met deze bebossing
zuurstof in mijn longen
En zo dans ik, schaats ik en
glij toch theatraal onderuit
over ingelegde onbewogen tegels en
rollende zoetwaterkeien
Mijn hoofd snauwt kreten naar mijn geweten
Stop toch! Stop het gebulder,
de neerkukelende naaldboomlawines
Zij geuren naar opstapelende lentes maar
stormen op je af op de klokslag van de winter
gewapend met schuldige zelfverwijten
Zo anders is het met
elk afzonderlijk sneeuwvlokje
die de zwerver om de hoek stiekem telt
om zijn eenzaamheid wit te kleuren
Daar ook zo loop ik soms, om mezelf te vinden
langs leeg gewinkelde etalages
Waar naakte mannequins ’s nachts
opleven onder de gloed van de maan
in even groengloeiende ogen,
en ze sneller en sneller rondtollen in manische cirkels
Maar ik wil niet meespelen met
hun buitenaards schouwspel en
hun saaie plastic rondingen,
daar ovaal mijn elastische levensweg is
en wel altijd zo boeiend zal zijn...
gedurende heengaan tot geboorte
en terug
Dichtgroeiend mijn dagelijkse
deftige trottoir belevenis,
waar ik wuif naar de mensen
en zij terugzwaaien met dichtslaande deuren
Al luchthappend snak ik naar
menselijk contact, maar gelukkig
vloeit met deze bebossing
zuurstof in mijn longen
En zo dans ik, schaats ik en
glij toch theatraal onderuit
over ingelegde onbewogen tegels en
rollende zoetwaterkeien
Mijn hoofd snauwt kreten naar mijn geweten
Stop toch! Stop het gebulder,
de neerkukelende naaldboomlawines
Zij geuren naar opstapelende lentes maar
stormen op je af op de klokslag van de winter
gewapend met schuldige zelfverwijten
Zo anders is het met
elk afzonderlijk sneeuwvlokje
die de zwerver om de hoek stiekem telt
om zijn eenzaamheid wit te kleuren
Daar ook zo loop ik soms, om mezelf te vinden
langs leeg gewinkelde etalages
Waar naakte mannequins ’s nachts
opleven onder de gloed van de maan
in even groengloeiende ogen,
en ze sneller en sneller rondtollen in manische cirkels
Maar ik wil niet meespelen met
hun buitenaards schouwspel en
hun saaie plastic rondingen,
daar ovaal mijn elastische levensweg is
en wel altijd zo boeiend zal zijn...
Reacties op dit gedicht
| Lioness: | Zondag, oktober 23, 2011 17:25 |
| en boeiend is het.... | |
| Godvader: | Zondag, oktober 23, 2011 16:44 |
| haha dat vind ik eigenlijk wel een goeie :D | |
| M-Rose: | Zondag, oktober 23, 2011 16:43 |
| hoe meer omweggekes hoe skoner avonturkes |
|
| Godvader: | Zondag, oktober 23, 2011 16:32 |
| Merci, et oui j''ai suivi mon chemin tous les jours mais en forme ovale ;) |
|
| M-Rose: | Zondag, oktober 23, 2011 16:22 |
| continuez votre chemin pour arriver dans un nouveau lieu dans la vie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Godvader | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 23 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||