spiegelend water
wit ontbladert berkenhout in ‘t licht
van wind kijk ik voor ‘t eerst
door eigen ogen; een stem
die aanzwelt in het luider worden
van wat woorden -
ik kan ze niet herinneren
enkel gezichten die hen toebehoren
herken ik nog – spiegelend water
heeft geduld; ik sta ertussen
smijt als kind de aangebeten appels
in de beek; zij waren onrijp, nog
bewegen golven hemel kort.
sunset 30-10-2011
Reacties op dit gedicht
| Robby van G.: | Zondag, oktober 30, 2011 10:56 |
| Wow prachtig geschreven. | |
| trucker klaas: | Zondag, oktober 30, 2011 10:31 |
| :) | |
| sunset: | Zondag, oktober 30, 2011 10:25 |
| trucker klaas Sunday, October 30, 2011 10:05 ik zie de kringen in het spiegelbeeld fraai ,klaas windwhisper Sunday, October 30, 2011 10:01 wonderlijk mooi warme groet Cobie goede zondag Sunste Ingo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 30 oktober 2011 | ||
| Thema's: | ||