eens was ik steen, jij water
opgezweept door de getijden, wind
‘t opslokken proberend
- en toen, veel later, kwam winter -
zij ijs; hij enkel nog droog stof
gewerveld in de tijden, wind-
doordrongen en gedreven
eindelijk
(en in de zomer verzink ik in je
wervelende schoonheid
smarteloos vermengd
tot één).
marchiano di noche: | Donderdag, november 03, 2011 21:51 |
Hai sunset,ik heb je nog niet eerder gelezen.maar dit nodigt uit tot meer =) fijne avond | |
Auteur: sunset | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 03 november 2011 | ||
Thema's: |