Pap
Pap,
Weet je dan niet
Dat ik oprecht van je hou
Jij mijn papa
Ik je dochter
Een bloedverwant
Van jou
Weet je dan niet
Dat ik naar je verlang
Naar je aanwezigheid
Naar jou om me heen
Al maakt jouw hele wezen
Me nu zo ontzettend bang
En liet je me alleen
Zonder berouw
Zonder spijt
Toch moet je weten
Dat ik jouw
Als mijn papa
Nooit echt
Ben vergeten
Weet je dan niet
Dat ik oprecht van je hou
Jij mijn papa
Ik je dochter
Een bloedverwant
Van jou
Weet je dan niet
Dat ik naar je verlang
Naar je aanwezigheid
Naar jou om me heen
Al maakt jouw hele wezen
Me nu zo ontzettend bang
En liet je me alleen
Zonder berouw
Zonder spijt
Toch moet je weten
Dat ik jouw
Als mijn papa
Nooit echt
Ben vergeten
Reacties op dit gedicht
| anne(22): | Maandag, oktober 01, 2012 15:10 |
| Mooi verwoord en erg herkenbaar... Heb al 10 jaar geen contact met mijn vader en heel lang op hem gewacht... Ben hem nog steeds niet vergeten als mijn papa, maar het wachten is voorbij... Hoop dat jou papa wel terugkomt en dat je het anders een plekje kan geven Misschien kun je hem dit laten lezen, zodat hij weet dat je op hem wacht? Liefs anne |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, november 08, 2011 19:51 |
| kan me voorstellen dat het pijn doet hoop voor je dat hij anders gaat denken sterkte Luna h.gr. wr |
|
| youkie: | Dinsdag, november 08, 2011 17:45 |
| ik hoop dat hij dit leest liefs |
|
| Esther36: | Dinsdag, november 08, 2011 14:57 |
| Wat heb je dit mooi verwoord. Ik hoop dat je vader ooit terug komt... Liefs Esther |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Luna( ) | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 08 november 2011 | ||
| Thema's: | ||