Prematuur
Prematuur
Een popje onder een glazen serreke
Het leven vroegtijdig gekomen
Als de glinstering van een sterreke
Te vroeg nog om te dromen...
Gevoelig en fragiel
De liefde die mens geworden is
Het parelke dat ik bemin
Ik zou willen voelen wat ik mis
Achter glas verstoken
Net als een plantje klein
De mooiste bloem ontloken
Nog volkomen 'afhankelijk' zijn
Eindeloos deint de tijd
Eer het kindeke, voldoende resistent
Van het glazen huizeke bevrijd
De échte moederliefde weer herkent...
Een popje onder een glazen serreke
Het leven vroegtijdig gekomen
Als de glinstering van een sterreke
Te vroeg nog om te dromen...
Gevoelig en fragiel
De liefde die mens geworden is
Het parelke dat ik bemin
Ik zou willen voelen wat ik mis
Achter glas verstoken
Net als een plantje klein
De mooiste bloem ontloken
Nog volkomen 'afhankelijk' zijn
Eindeloos deint de tijd
Eer het kindeke, voldoende resistent
Van het glazen huizeke bevrijd
De échte moederliefde weer herkent...
Reacties op dit gedicht
| Still the one: | Donderdag, november 17, 2011 21:02 |
| ik weet ervaring wat je meemaakt heel mooi geschreven geniet er van zou |
|
| switi lobi: | Donderdag, november 17, 2011 19:36 |
| Gelukkig heeft zo''n huizeke van die gaten waar een moeder toch haar streelhanden doorheen kan laten gaan. Die ruggekes zijn zoooo breekbaar... Mooi en leuk geschreven. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jooozef | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 17 november 2011 | ||
| Thema's: | ||