diep gewortelde emoties
kennen geen mededogen
zij komen en gaan naar gelang
diep verankerde pijn kent geen vrijheid
het is daar of je wilt of niet
ik voel mijn borst tranen lopen uit mijn ogen
ik weet niet meer hoe of hoe ver
kijk uit mijn raam en zie de dorre bladeren uit de boom vallen
zoals de dorre gedachtes door mijn hoofd spoken
maar spoken bestaan niet
dusss mijn gedachtes ook niet
ik trok iets uit de grond
en keek achterom
wanen beelden trokken tot mij
help
ik wou een normaal leven
gewoon met een papa en mama die van mekaar houden
maar het mocht niet baten
problemen en veel emotionele gevoelens breken het baken
tot geluk en vrijheid
tot liefde en mededogen
empathie is ver te zoeken in mijn leven
slechts de gebroken breuken zijn er nog
die ik elke dag moet zien