Zoektocht
Het enige wat ik zoek,
is wat vriendschap en wat fun.
Hoe is het mogelijk
dat dit zelfs niet kan.
Mensen zijn rare wezens
het is nu ieder voor zich.
Als je wat toenadering zoekt
lijkt het of je ze wil verkrachten.
Tewijl je alleen een lief woord
en een arm om je heen zou verwachten.
De wereld word egoïstischer met de dag.
Elk voor zich trek je niks aan wat er
om je heen gebeurd.
Durf je naar iemand glimlachen
dan word dit steevast afgekeurd.
Je kan het zien op hun gezicht
wat kom jij hier doen vreemde eend.
Laat ons met rust,
en dit is gemeend.
Je had vroeger maar op je stek
moeten blijven.
Dan zat je nu niet gefrustreerd en eenzaam
je verdriet van je af te schrijven.
Reacties op dit gedicht
| windwhisper: | Maandag, november 21, 2011 06:38 |
| jeetje Marleen, dat klinkt echt naar, uiteraard zijn er wel eens mensen, ook hier, die hun wenkbrauwen op trekken als je glimlacht, maar niet allemaal toch...mag ik hopen warme groet Cobie kuzzz soms loop je in het onverwachte een gezellig persoon tegemoet. die terug lacht |
|
| Hans Winter: | Zondag, november 20, 2011 15:45 |
| ja mensen zijn er echter te veel op bedacht functioneel voor de ander te worden verwacht, misschien maakt iets zoeken om samen te gaan doen minder rechtstreeks mensen makkelijker meer toegankelijk. groetje, hans |
|
| karinvangelder: | Zondag, november 20, 2011 15:13 |
| wat een goeie vind ik dit Mady . maar altijd in je uppie zitten is ook niks beter 1 vogel in de hand dan 10 in de lucht en hier bedoel ik die echte vriend mee ! liefs x Karin | |
| youkie: | Zondag, november 20, 2011 14:58 |
| nu bestaat er zelfs een knuffeldag juist alsof het anders niet mag dikke kus |
|
| mucho: | Zondag, november 20, 2011 14:33 |
| goh, wat een nare beleving | |
Over dit gedicht
| Auteur: Mady | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 20 november 2011 | ||
| Thema's: | ||