Nu ik ben wat zij willen,
de regels ken en eerbied,
buig, kniel en gehoorzaam,
nu braak ik mij uit.
Ik zal dansen in de regen,
schreeuwen tegen de wind
en lopen tot ik de weg verlies-
altijd verder en nooit terug.
Wie naar me vraagt, zal verdwalen
in de sporen die ik maakte;
niet langer leef ik
het leven van een ander.
Terug naar niets, terug naar alles
en wat daar is zal ik dan wel zien.
mucho: | Donderdag, november 24, 2011 20:33 |
ah, eindelijk vrij daar zeg je me wat ik val en val tot het stiller wordt |
|
Auteur: Erwin. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 24 november 2011 | ||
Thema's: |