De ziekte van Graves…….

Nooit had ik van de ziekte gehoord
Tot het moment op de EHBO
Hartslag veel te hoog
Toen dacht ik…….daar ga ik……..

Blij dat het niet mijn hart was
Maar “gelukkig” alleen maar Graves
Nooit verwacht dat dit zoveel impact heeft op mijn leven
nooit gedacht dat het zo’n pijn doet

Pijn in de zin van verdriet, machteloosheid en eenzaamheid
Want voor een ander is het moeilijk te begrijpen
Aan de buitenkant zie je niets
Maar van binnen ga ik kapot

Wil niet klagen, niet zielig doen
Want dat ben ik niet
Er zijn mensen die een ergere ziekte hebben
Wil alleen maar begrip voor mijn situatie

Ik probeer te genieten
Van mijn man en mijn meiden
Maar ze voelen en zien mijn verdriet
En hoe ik kapot ga van binnen

Ze houden me op de been
Want dankzij hun liefde
Blijf ik hopen
en voel ik me soms niet zo alleen......