Mona Lisa
Roze was haar rokje
toen ze de de trein uitstapte
mij een knipoog gaf
toen ze de de trein uitstapte
mij een knipoog gaf
De Mona Lisa vergat ik
of Da Vinci
dat op het koffie kopje stond
of Da Vinci
dat op het koffie kopje stond
Ze draaide een kwartslag
om mij te zien
en de tijd op te nemen
om mij te zien
en de tijd op te nemen
Ze reisde regelmatig
net als vader
die een andere vrouw behaagde
net als vader
die een andere vrouw behaagde
Reacties op dit gedicht
| elze: | Vrijdag, december 16, 2011 20:27 |
| respect Wijnand ,,, | |
| mucho: | Donderdag, december 08, 2011 10:14 |
| die glimlach! | |
| trucker klaas: | Donderdag, december 08, 2011 04:16 |
| sommig uitzicht is prettiger dan het landschap ;) groet ,klaas |
|
| ela: | Donderdag, december 08, 2011 00:15 |
| Dat het spoorverkeer toch kan behagen, men zou haast willen dat ze vertraging hadden. ela |
|
Over dit gedicht
| Auteur: wijnand. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2011 | ||
| Thema's: | ||