Zolang de voorraad strekt
Gevoelloos en verlamd
Is het residu van wat me vastklampt.
In mijn leeggezogen zijn
zo klein.
Plastic was mijn tere huid,
Bitter proefde mijn zachte mond.
Jullie strelingen waren schuurpapier,
Vrieskou wat ons bond.
En alles wat over was in mijn lauwe hart,
Werd een expositie van een verwaarloosd klein kind.
Hardhandig gesloopt door emotieloze drift,
Is hoe ik mijn lichaam weer vind.
En jullie leven, en jullie leven,
En denken soms met afschuw heel kort,
Aan de nacht waarin mijn lichaam niet meer was,
Dan vuil is voor de stort.
Nu ik maar langzaam bijkom
Uit een coma van eindeloos verdriet,
Zoek ik wanhopig door jullie huizen
Naar dat wat ik gebroken verliet.
Tijd is het medicijn waarmee ik nu moet leren leven,
Voorgeschreven door de duivel, met placebo effect.
Waardeloze pleisters die het bloeden niet stoppen,
Zolang de voorraad strekt.
Is het residu van wat me vastklampt.
In mijn leeggezogen zijn
zo klein.
Plastic was mijn tere huid,
Bitter proefde mijn zachte mond.
Jullie strelingen waren schuurpapier,
Vrieskou wat ons bond.
En alles wat over was in mijn lauwe hart,
Werd een expositie van een verwaarloosd klein kind.
Hardhandig gesloopt door emotieloze drift,
Is hoe ik mijn lichaam weer vind.
En jullie leven, en jullie leven,
En denken soms met afschuw heel kort,
Aan de nacht waarin mijn lichaam niet meer was,
Dan vuil is voor de stort.
Nu ik maar langzaam bijkom
Uit een coma van eindeloos verdriet,
Zoek ik wanhopig door jullie huizen
Naar dat wat ik gebroken verliet.
Tijd is het medicijn waarmee ik nu moet leren leven,
Voorgeschreven door de duivel, met placebo effect.
Waardeloze pleisters die het bloeden niet stoppen,
Zolang de voorraad strekt.
Reacties op dit gedicht
| september: | Dinsdag, januari 06, 2015 22:10 |
| Heel goed geschreven Liefs |
|
| wervelende regenboog: | Donderdag, december 08, 2011 20:19 |
| jezelf weer vinden en leren waarderen alsook je lichaam sterkte wr |
|
| Godvader: | Donderdag, december 08, 2011 18:43 |
| een apart verhaal/gedicht met soms vreemde woordkeus, wel van genoten omdat ik telkens dacht: ''waar gaat t heen?'' gr. Y |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Mandy_89 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 08 december 2011 | ||
| Thema's: | ||