Een weg van het verleden...
Een weg van het verleden
Samen lopen we de weg
Die ik zo vaak heb gelopen
Een weg vol angsten
Waarbij angstige beelden zich ophopen
Langs het klaslokaal
Bij het school hek blijven we staan
Rillingen bij de beelden
Kruip ik dicht tegen je aan
Over de stoep waar hij vaak stond
Vervolgen we de weg
Zwijgzaam deel ik je mijn gevoel
Met af en toe een herinnering die ik je zeg
Beelden spelen zich af in mijn gedachten
Opnieuw voel ik de angst
We gaan de brandgang door
In die paatjes was ik het bangst
Onbegrip, verdriet en woede gaat er door me heen
Hoe heeft het allemaal kunnen gebeuren
Waarom heeft nooit iemand wat opgemerkt
Heeft dan echt niemand toen ontucht doen bespeuren
Een klein meisje met een oudere kerel
Dat moesten mensen toch raar vinden
Heel wat mensen zijn ons in die brandgang gepasseerd
Maar niemand die hem in zijn daden deed verhinderen
We steken de straat over
De weg is anders als toen
De gevreesde struiken zijn verdwenen
Er is plaatsgemaakt voor een groen stukje plantsoen
De volgende brandgang gaan we in
Koude rillingen over mijn rug
Twijfelend loop ik verder
Ga ik nog door of ga ik de weg terug
Ik zet door, jij nog steeds veilig dicht bij mij
Lopen we langs onze poort
Gluren we even door de schutting
En lopen we weer voort
Twee huizen verder is waar hij woonde
Ik ben blij dat het nog niet donker is
Weet dat hij daar nu niet meer woont
En angst nu niet meer nodig is
Ik ben nu een volwassen vrouw
Niet meer dat meisje van toen
Zelf al zou ik hem nu tegen komen
Kreeg hij niet meer de kans om iets te doen
Toch voel ik angst bij de herinnering
Door de beelden die in mijn geheugen staan gegrift
Beelden en angsten waar ik mee moet leren leven
Ik krijg ze nimmer uit gewist
We lopen langs meest gevreesde plek
Beelden en angsten gaan hevig door me heen
De oude schutting bij zijn huis is verdwenen
Heeft plaatst gemaakt voor een muur van steen
Geen poort meer, geen ingang meer naar die schuur
Waar hij me zo vaak in het donker op stond te wachten
Elke avond als ik in het donker thuis kwam
Wist ik wat ik daar kon verwachten
Eindelijk zijn we de brandgang uit
Minuten dat we daar liepen leken nu uren te duren
Zoveel wat er door mijn gedachten speelt
Ik loop voortdurend mijn gedachten te sturen
Nog één plek wil ik naar toe
Een plek waar ik zovaak met hem naar toe moest gaan
Ook hier is het veranderd
Schuilend in jou armen blijven we ook hier even staan
Een schooltje waar hij me zo vaak mee naar toe nam
Om zijn lusten in het fietsen hok door mij te laten bevredigen
Het fietsen hok inmiddels gesloopt
Ook hier hoef ik me nooit meer tegen zijn daden te verdedigen
Een wandeling met zoveel nare herinneringen
Vertrouwd met jou aan mijn zij
Heel bewust gelopen
Zo laat ik op deze manier het verleden stukje bij beetje achter mij
Terug naar de auto via een andere weg
Zien we een ster aan de hemel staan
Een ster die weet van mijn verleden
Is ook dit keer met me mee gegaan
Ik glimlach naar boven
Jij weet wat hij voor mij betekend
Het doet mij goed die ster te zien
Bijzonder dat hij er staat vanavond uitgerekend
Met een hoofd vol gedachten en emoties gaan we naar huis
Weinig woorden die we elkaar zeggen
Woorden zijn nu ook niet nodig
De blik in mijn ogen hoef ik jou niet verder uit te leggen
Reacties op dit gedicht
| *Diana*: | Dinsdag, mei 14, 2002 23:55 |
| lieve grote vriendin... in stilte gelezen met tranen herlezen... ik ben trots op je... liefs *Diana* |
|
| Peet: | Maandag, mei 13, 2002 15:55 |
| Heel mooi Pieps, ik neem mijn petje voor je af!! Liefs Peet |
|
| arie: | Vrijdag, mei 10, 2002 23:50 |
| in stilte een traan.... Liefs, Arie |
|
| Sheena: | Vrijdag, mei 10, 2002 22:20 |
| *Doodstil* in bewondering en groot respect ... liefs, Sheen |
|
| Ana (stacia): | Vrijdag, mei 10, 2002 17:38 |
| Lieve Pieps, wat een terreuracties van gevoelens moeten er binnen in jou niet omgaan ! Wij kunnen spijtig genoeg alleen maar lezen en toekijken hoe je vecht. Ik wou dat we iets meer konden doen dan dat. Heel veel liefs en dikke knuffel Ana |
|
| sweety538: | Vrijdag, mei 10, 2002 15:03 |
| wat een ontzettend mooi gedicht..... Het is echt heel erg knap van je dat je dit gedaan hebt!! Hiervoor heb je zeker heel erg veel moed voor nodig! Echt heel goed van je. Zeker een grote stap in de goede richting!! Ga zo door... Je kunt het! Dit heb je echt heel erg mooi verwoord! knuff liefs Yemi |
|
| diddo: | Vrijdag, mei 10, 2002 13:31 |
| liep ik maar door die brandgang..en kon ik maar wat doen daaraan.. jij hebt de stap gezet..een hele grote stap..zoals ik al gezegd heb ik ben trots op je..jij komt er wel..en gaat die berg steeds verder omhoog! hou je sterk~! dikke knufffffffffffffffff je vriendinnnetje kit |
|
| chiara32: | Vrijdag, mei 10, 2002 12:48 |
| rillingen over mijn lichaam. Bijzonder mooi gedicht, gevoelens helemaal geschreven zoals het voelt. Hetis een grote stap die je genomen hebt waar je veel kracht en moed voor moet hebben. Ik bewonder je. Liefs chiara |
|
| christina: | Vrijdag, mei 10, 2002 10:56 |
| Alweer een stapje verder En dat via de weg van het verleden Ik ben trots op je Weet je dat Heel veel liefsss en dikke knufffff Je Mams en vriendin |
|
| The Cowboy: | Vrijdag, mei 10, 2002 10:02 |
| Woorden Te veel, Allemaal overbodig... Heb gezien nu, was daar nu... Machteloos... Liefs... G. |
|
| maneschijn: | Vrijdag, mei 10, 2002 08:28 |
| wauw meissie.. wat knap van je.. ik ben ongeloooooofelijk trots op jou!! knuffiej x liefsss katrientje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Pieps | 
|
|
| Gecontroleerd door: Pieps | ||
| Gepubliceerd op: 10 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||