Iedereen kan hier gewoon zichzelf zijn
Geen behoefte aan show of valse schijn
De waarheid is hier niet van enig belang
Hier is er niets meer wat ik verlang

Zittend in de gang met een vage glimlach
Levend een leven van dag tot dag
Zittend op het plein omgeven door ons rookgordijn
Het is op onze plek altijd zo heerlijk, zo fijn

Het is een plaats waar we kunnen wat we willen
Allemaal hetzelfde met zoveel verschillen
Hier waar we in vrijheid kunnen leven
De wereld op onze manier kunnen beleven

Genietend van de zon op het Museumplein
Hier maar toch heel ver zijn
Vertragen wij onze vele gedachten
Laat school maar op ons wachten

Mochten we maar blijven zoals we toen waren
Onze eigen onduidelijke koers varen
Helaas zijn we hierna de volwassenheid in gegaan
Ik verlang naar een tijd die stil was blijven staan

Kunnen we de waarheid niet weer onbelangrijk vinden?
Afspraken maken maar ons er niet aan binden?
Kunnen we niet gewoon weer verdoven in geval van pijn?
Gewoon altijd onder invloed zijn?

Net als toen,
alleen moeten we nu volwassen doen...