Het lijden van het hart
het hart rijmt wezenloos
op de weke denkbeelden
die mijn geest passeren, er is geen
tijd die meer spreekt dan het knarsen
van mijn slenterige tred
laat de dood mij nooit royeren
maar spreek met stille gebaren
ik kan het raken, de geur van bederf
valt als plak van mijn tanden, het geel
vertaalt slechts ouderdom en machtigt
mijn verzinsels om zich tot
globale waarheden te ontplooien
er is geen grens die het lijden stopt
zolang het leven zich als een harp
laat bespelen
Reacties op dit gedicht
| Artifex: | Donderdag, december 15, 2011 22:27 |
| Mooi, graag gelezen. Liefs, Artifex. |
|
| westland: | Donderdag, december 15, 2011 21:37 |
| Heel mooi Elze. Groetjes Jany en Bertus |
|
| _Lieverdje_: | Donderdag, december 15, 2011 19:09 |
| prachtig stilmakend geschreven fijne avond liefs |
|
| semara : | Donderdag, december 15, 2011 18:55 |
| Mooi, elze! | |
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 15 december 2011 | ||
| Thema's: | ||