4de Advent
hij kijkt om zich heen, ziet de menigte
kleurt zijn vleugels blauw en zegt:
ik ben de hemel (en de kleur bevestigt)
maar de mensheid wil bewijs
ontkent laf het zuivere kind
- want is het geen illusie? - maar hij
neemt een boek, bladert erin
verandert zich in een bonte vlinder
en zegt: kijk, ik ben de hemel
maar nog geloven de mensen niet
in ‘t wonder dat in hun harten leeft
wrijven het tot stof tussen hun vingers
en hij, hij bewoont nu alle dromen
van hoop, liefde en vrede
oefent oneindig geduld
sunset 18-12-2011
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Zondag, december 18, 2011 13:28 |
| zoveel geduld kunnen wij als mens niet opbrengen :( graag gelezen:) groet wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 18 december 2011 | ||
| Thema's: | ||