in gesprek met lege stoelen..

Mijn tafel staat gedekt en mijn gasten zijn te laat.
Vergaten zij mijn uitnodiging, verloren zij onderweg mijn adres? Wat is ze overkomen?
Ik wacht al uren, "met mijn oor tegen de deur".
Ik weet niet met hoevelen zij zullen zijn,
of zij winter- of zomerkleren dragen,
In welke taal zij hun groet zullen formuleren.

Mijn tafel staat gedekt, ik wacht zolang als nodig of niet.
En al was ik het slachtoffer van een illusie, toch hield ik koppig vol.
Ik zou zeldzame vriendschappen uitvinden, open gezichten, zo leesbaar als kinderboeken, stemmen met verrukkelijke accenten,
En mondjes die het kleinste korreltje rijst zouden delen.
Mijn tafel staat gedekt.
Ik heb er liefdevol al mijn culturen op geschikt.
Muziek verzacht mijn wachten,geuren stijgen uit mijn geuren op.
Eindelijk hoor ik stappen. Ik veer recht om de deur open te maken.
Maar de deur vliegt in splinters ineen.
Zijn het wel mijn tafelgenoten?
Mannen zonder aanzicht vallen binnen,
het wapen in de hand. Zij slaan geen acht op mij.
Ze schieten de tafel aan gruzelementen en trekken zich terug zonder een woord.
De muziek houdt op.

Wel, mijn rest niets anders dan het huishouden te doen..,
...-En een nieuwe maaltijd te bereiden.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

trucker klaas:	Zondag, december 18, 2011 23:13
de tafel wacht een tweede ronde .... groet ,klaas

mucho:	Zondag, december 18, 2011 14:54
goh, marchiano bij jou weet je ook nooit wat je overkomt het is weer een mond vol ik ga even van de schrik bekomen

windwhisper:	Zondag, december 18, 2011 14:27
reeds drie maal gelezen en nog weet ik het niet echt, gast aan tafel, wer d een bruut indringen en vernietigen van wat je had opgediend warme groet Cobie de aanhouder wint dus, aan je laatste zin te belezen

M-Rose:	Zondag, december 18, 2011 12:26
ja het is goed alle culturen te proeven maar je moet altijd weten wie je naast wie aan je tafel zet dat geeft probleemloos in je handen en vriendelijkheid n" est-pas een mooie dag verder M

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: maria
Gepubliceerd op: 18 december 2011
Thema's: [Leven] [Verandering] [Onzekerheid]