het spook van het middeleeuws gebied
komt midden in de winter
en niemand die hem ziet
want het is koud

het spook van de armoe komt nabij
en niemand die hem ziet
iedereen zet de armoe even opzij
want het hoort even niet

het spook van verdriet komt bij de groep
en iedereen zingt de kerstliederen mee
maar het spook hoort geen geroep
want het geluid overstemd zijn och en wee

want het is de koude winter die heerst
het is de armoe die de baas niet is
het is de sneeuw die kinderen blij maakt
het is de kerk waar mensen heen gaan

om te bidden en de kaarsen
aan te steken voor hen
die zij verloren zijn
straks is er weer
een jaar voorbij

de lach van een kind in de sneeuw
weet nog niet wat armoede is
en heeft de zorgen van morgen nog niet
laat het zo blijven laat het zo gaan

dat kleine kind in de koude sneeuw
is gelukkig
en dat is al onbetaalbaar

dus de spoken van de negatieve gedachten
ga nog maar een deurtje verder
jullie zullen toch nog even moeten wachten
tot de volgende maand
en jullie zullen de kerstsfeer
niet bederven

een beetje geluk een beetje warmte
een beetje vrede op aarde
in God en welbehagen
al heeft het weinig waarde
ik mag het toch ook wel vragen?
©leny kruis