de wind smijt
ik wil de zee niet ontmoeten
in haar schuimende opwinding
het verzinken van trots en haar
zaak behartigen al was ze een godin
laat de wind maar smijten
met frustraties, vileine woorden
snijden niet maar strelen de klinkers
waarvan de golven zijn gebouwd
het is haar geaardheid, tweedelig
en vruchtbaar zoals de tijd
momenten deelt in zomerige pyjama’s
zonder knopen
Reacties op dit gedicht
| Quicksilver: | Vrijdag, januari 06, 2012 11:16 |
| ik liever ook niet de natuur is soms slecht gehumeurd hoop dat het spoedig veranderd weer mooi geschreven hartelijke groet |
|
| hiljaa: | Vrijdag, januari 06, 2012 10:08 |
| dreigend stormend zwaaiend hard de bomen buigend tot diep tegen aarde krak.... niets meer stilte voor hem ademloos levenloos kusliefs--hiljaa knap gedicht |
|
| windwhisper: | Vrijdag, januari 06, 2012 07:11 |
| ja Elze, dtormachtig die wind, die bij jullie daarzo huishield warme groet Cobie als altijd weer een pracht dicht Goede morgen |
|
| Hilly N: | Vrijdag, januari 06, 2012 00:15 |
| Mooi Elze. Het zal tekeer gaan daar op het wad... Ons bootje staat veilig binnen in de loods... Lieve groet ook voor Lia. Hilly |
|
Over dit gedicht
| Auteur: elze | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 05 januari 2012 | ||
| Thema's: | ||