ik was bang ik durfde niet meer. maar ik moest en zou het proberen. jij als nieuwe pony op de manege. en de instructrice zei: dat is echt een heel braaf pony'tje. probeer het maar. ik durfde nooit meer op een paard nadat ik die laatste keer was gevallen en mijn arm brak. ik ging alleen als iemand haar vast hield en ook alleen stappen. maar jij was degene die me vertrouwen gaf. uit eindelijk durfde ik steeds meer en je bent het beste wat me ooit is overkomen. en toen mijn vader je misschien wou kopen kreeg je koliek. ik heb een hele tijd met je gelopen want je mog niet gaan liggen. uit eindelijk werd je beter, maar papa wou je niet meer kopen. op een gegeven moment zeiden ze tegen mij. je word te groot voor haar. en ik vind dat nog steeds zo gemeen. want er zijn mensen die nu nog zwaarder of groter als mij zijn die er wel op mogen. en ik mag niet meer. maar niemand heeft zo'n sterke band als wij hebben. ik vertrouw jou als enigste met mijn ogen dicht. toen kwam Noa. een nieuwe vrij jonge pony. ik mocht hem uitproberen en mijn zusje ook, want als ik er op durfde (omdat ik bang was volgens hen) dan kon iedereen erop. ik mocht de 1e keer niet galoperen en mijn zusje wel,maar haar lukte het niet. toen ging ik in de les erop en het ging echt zo super goed. je was mijn nieuwe vriendin zeiden ze. en dat was ook zo. maar toen ging je bij een meisje liggen en moest je direct weg. en ik was er echt kapot van. ik had niemand meer.
ik ben altijd nog wel een beetje bang als ik een pony niet ken en er op moet maar als ik dan weet dat het goed is. is het ook meteen goed. nu rijd ik op bandit, maar die schrikt steeds en vertrouw ik nog niet helemaal. maar dat durf ik niet te zeggen.