Dansend.
Langs het water, dansend
over hete kolen, dansend onder de sterren
totdat ze doven, niet meer kunnen geloven
dat ook dit menselijk is. Ik kus je, dansend,
als een vlinderlicht in je haar, het danst.
Alles danst.
En dan weer een nacht, nog altijd dansend
tot mijn voeten bloeden dans ik,
op mijn gitaar, mondharmonica, ik dans
dus ik lief.
Reacties op dit gedicht
| Imogen: | Zondag, mei 27, 2012 12:32 |
| Like | |
| viking-queen: | Donderdag, februari 23, 2012 23:39 |
| word hier vrolijk van ...Gr Rimmy | |
| mucho: | Donderdag, februari 23, 2012 17:51 |
| je woorden heb een heel eigen muziek |
|
| mucho: | Donderdag, februari 23, 2012 17:35 |
| mijn god, al me schoenen, en iedereen weet dat ik een hele vleet heb, zijn allemaal dankzij het schommelend ritme tot de laatste zool versleten:) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Erwin. |  
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||