Max
Max
Het doet me pijn
Je zo te zien
Ik voel tranen
Verlies mijn hoop
Jouw einde komt
Er is geen misschien
Dag maatje van me
Trouwe vriend
Zo´n roemloos eind
In een klotenschuur
Zonder zon en licht
Had ik je nooit gegund
Je had meer verdiend
Je gaat nu snel verkassen
Naar een mooi en beter oord
Waar je heupen niet meer pijn doen
Je kunt rennen, ongestoord
Daar wacht je maatje Dodger
Dat wordt weer pret voor twee
Ik moet hier nog wat doen
Hooguit een jaar of veertig
Dan ren ik met je mee...
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Maandag, maart 05, 2012 19:26 |
| sterk verwoord | |
| mucho: | Woensdag, februari 29, 2012 20:41 |
| prachtig, henk sterkte met het verlies |
|
| woorddango: | Dinsdag, februari 28, 2012 23:55 |
| Mooi en ontroerend. :) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Henk Hoek | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 28 februari 2012 | ||
| Thema's: | ||