het geheugen is soms als litteken..

Het geheugen, een litteken:
-waaruit werden we losgerukt?,
                                                  litteken,
geheugen: dorst naar aanwezigheid,
                                                         heimwee
naar de verloren helft.
                                   Het Ene
is de gevangene van zichzelf,
                                              het is,
het is slechts,
                     zonder geheugen,
zonder litteken:
                         liefhebben is twee,
altijd twee,
                  omhelzing en worsteling
twee die dezelfde een
en de ander willen zijn, het andere,
                                                      twee rust niet
is nooit compleet,
                            het draait
rondom zijn schaduw,
                            het zoekt
wat we bij de geboorte verloren,
het litteken opent zich:
                             bron van visioenen,
twee: boog over de leegte,
brug van duizelingen,
                                    twee:
spiegel van mutaties.

Geschreven door

marchiano di noche

Reacties op dit gedicht

marchiano di noche vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Jacky Van den Berghe:	Vrijdag, maart 16, 2012 02:19
Indrukwekkend! Groetjes, Jacky

kelo ami:	Donderdag, maart 15, 2012 14:06
hela dat is een tijdje geleden...je graag komen lezen.. groetjes..

mucho:	Donderdag, maart 15, 2012 14:03
ja, mijn geheugen is geen wasmiddelenreklame al probeert men dat van alle kanten ons dat op te dringen en maar lachen, he nu ga ik diep nadenken over deze onnavolgbare tekst:)

Over dit gedicht

Auteur: marchiano di noche
Gecontroleerd door: Sheena
Gepubliceerd op: 15 maart 2012
Thema's: [Delen] [Leven] [Verandering]