Weer even terug denkend
in mijn eentje staand op die pier
starend naar de blauwe zee
mijn gedachten namen mij
weer even naar eind 1999 mee
dan voel ik weer het verdriet
verdriet van dat zware ongeval
en dat beeld van die spoedarts die zei
dat die niet wist of ik het overleven zal
mijn leven flitste aan mij voorbij
en ik dacht, als mijn tijd dan toch is gekomen
dan kan ik beter direct mijn ogen sluiten
en heerlijk fijn gaan dromen
maar ik werd weer waker
vroeg welke dag het was onder het gapen
schrok best wel van het antwoord
ze hadden me via medicatie 5 dagen laten slapen
morfine werd stop gezet en daar was die helse pijn
huilen en schreeuwen, kon het niet meer aan
weet nog goed wat ik toen zei
waarom , waarom,
heb jullie mij 5 dagen geleden niet gewoon laten gaan
na dagen van ellende
en veel pijn en verdriet
mijn eigen kracht en ik terug gevonden
ik ben ik, en opgeven ken ik niet
na drie maanden weer iets kunnen lopen
en naar een half jaar eindelijk weer naar huis toe
het koste uiteindelijk 5 operaties en 2 jaar revalideren
maar door mijn innerlijke vechtlust werd ik nooit moe
weer een flits en ben weer terug op de pier
droog mijn tranen en ben trots dat ik nooit heb opgeven
dit bewijst hoeveel vechtlust/doorzetting vermogen een mens heeft
als die vecht voor z’n leven
dus geef nooit op
en laat je innerlijke vechtlust spreken
vind je eigen ik
en niets zal je breken
starend naar de blauwe zee
mijn gedachten namen mij
weer even naar eind 1999 mee
dan voel ik weer het verdriet
verdriet van dat zware ongeval
en dat beeld van die spoedarts die zei
dat die niet wist of ik het overleven zal
mijn leven flitste aan mij voorbij
en ik dacht, als mijn tijd dan toch is gekomen
dan kan ik beter direct mijn ogen sluiten
en heerlijk fijn gaan dromen
maar ik werd weer waker
vroeg welke dag het was onder het gapen
schrok best wel van het antwoord
ze hadden me via medicatie 5 dagen laten slapen
morfine werd stop gezet en daar was die helse pijn
huilen en schreeuwen, kon het niet meer aan
weet nog goed wat ik toen zei
waarom , waarom,
heb jullie mij 5 dagen geleden niet gewoon laten gaan
na dagen van ellende
en veel pijn en verdriet
mijn eigen kracht en ik terug gevonden
ik ben ik, en opgeven ken ik niet
na drie maanden weer iets kunnen lopen
en naar een half jaar eindelijk weer naar huis toe
het koste uiteindelijk 5 operaties en 2 jaar revalideren
maar door mijn innerlijke vechtlust werd ik nooit moe
weer een flits en ben weer terug op de pier
droog mijn tranen en ben trots dat ik nooit heb opgeven
dit bewijst hoeveel vechtlust/doorzetting vermogen een mens heeft
als die vecht voor z’n leven
dus geef nooit op
en laat je innerlijke vechtlust spreken
vind je eigen ik
en niets zal je breken
Reacties op dit gedicht
| anonymous-1: | Zondag, maart 18, 2012 21:13 |
| Dank jullie....:) | |
| Anootje ...: | Zondag, maart 18, 2012 16:00 |
| mooi :) goed dat je niet hebt opgegeven :) Groetjes |
|
| Roselynn: | Zondag, maart 18, 2012 11:43 |
| Als een feniks.... sterker, wijzer.. zoveel levenskracht... diepe buiging! []Rose |
|
| liesjequilt: | Zondag, maart 18, 2012 09:29 |
| petje af voor je doorzettingsvermogen gr. liesbeth |
|
| anonymous-1: | Zondag, maart 18, 2012 08:48 |
| Dank jullie... goede morgen |
|
| windwhisper: | Zondag, maart 18, 2012 07:35 |
| jeetje, nou wat een levensmoed en kracht lees ik hier, al die emoties, voelbaar en kenbaar weer gegeven, je destijds wanhoop en toch de sterkte van innerlijke kracht, en nu dertien jaar later ben je daar op de pier...en kijk je terug Petje af warme groet Cobie goede morgen |
|
| trucker klaas: | Zondag, maart 18, 2012 07:16 |
| een sterke wil ,kan ieder verbazen :) een verdergaan als beloning goedemorgen ,klaas |
|
| youkie: | Zondag, maart 18, 2012 06:14 |
| goede morgen jij had de kracht er weer te staan prachtig liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: anonymous-1 | 
|
|
| Gecontroleerd door: pantarhei | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||