gevallen
wanneer mijn ogen rusten op jouw lijf
danst mijn hart in de borstkas
zoals een slang kronkelt over het gras
naarstig opzoek naar verkoeling
op een verzengende zomerdag
wang aan wang, bevind ik me dan in trance
geen metafoor dekt deze gang
streel jij mijn ego, vergeet ik je venijn
drinken we appelcider op de breuklijn
samen aanschouwen wij het zachte licht
van de nachtlamp dat een wak schijnt op
de pasgeboren ramp
zie ik hoe jij valt en ik volg je gedwee
Reacties op dit gedicht
| switi lobi: | Maandag, maart 19, 2012 18:32 |
| Bitterzoete poe-ezie lieve mima. Liefs, switi lobi |
|
| zomerkind: | Maandag, maart 19, 2012 18:24 |
| breekt hij je val dan:) gr eddie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: mima | 
|
|
| Gecontroleerd door: Erwin | ||
| Gepubliceerd op: 19 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||