ROTS
stil verlangen naar
het onderkruipen
tussen de rotsen
en niemand die mij ziet
en niemand die mij zoekt
ik ben een rots tussen
de branding van
het groene mos
dat zich omringt
met de planten
die mij
beschermen tegen
alles wat mij
pijn kan doen
maar een stil verlangen
om onder
de rotsen te kruipen
zodat niemand mij kan zien
horen voelen ruiken
betasten
ik ben een schim
verloren tussen
de rotsen
en niemand die mij ziet
ik ben een steen
een rots in de groene
branding
alles wat verteert
is om mij heen
maar ik
ik blijf een
harde stevige kei
een rots zo gemaakt
door hen die mij
als zacht hebben ervaren
doch nu
ben ik die steen
die niet te breken is
©LENY KRUIS
het onderkruipen
tussen de rotsen
en niemand die mij ziet
en niemand die mij zoekt
ik ben een rots tussen
de branding van
het groene mos
dat zich omringt
met de planten
die mij
beschermen tegen
alles wat mij
pijn kan doen
maar een stil verlangen
om onder
de rotsen te kruipen
zodat niemand mij kan zien
horen voelen ruiken
betasten
ik ben een schim
verloren tussen
de rotsen
en niemand die mij ziet
ik ben een steen
een rots in de groene
branding
alles wat verteert
is om mij heen
maar ik
ik blijf een
harde stevige kei
een rots zo gemaakt
door hen die mij
als zacht hebben ervaren
doch nu
ben ik die steen
die niet te breken is
©LENY KRUIS
Reacties op dit gedicht
| klapdoos: | Woensdag, maart 21, 2012 11:57 |
| Jacky Van den Berghe, dank voor je mooie aanvullende woorden, groet van leny | |
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, maart 21, 2012 03:18 |
| Een rots geworden, waar alle water vanaf druipt! Oververkolkt door de stormen (van emoties) komt ze altijd weer opnieuw boven. Mooi!Liefs, Jacky |
|
Over dit gedicht
| Auteur: klapdoos | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||