Met je praten
Ik wou dat ik eens met je kon praten,
maar dat kun je niet zeg jij,
die paar keer dat we daar zaten
en ik vroeg hou je nog wel van mij?
Er komt gewoon geen woord uit,
je weet niets te zeggen,
nooit komen we tot een besluit,
hoeven ook nooit te overleggen.
Alles komt van mij vandaan,
het lijkt of ik alles bepaal,
waar we naar toe zullen gaan,
dat is ook waar ik van baal.
Daarnaast mis ik het praten over gevoel,
over ons, onze relatie, onze dingen,
je weet best wel wat ik bedoel,
maar ik kan je niet dwingen.
Je bent hartstikke lief voor mij,
doet alles voor me wat ik vraag,
en jij bent gewoon jij,
tot op de dag van vandaag...
Reacties op dit gedicht
| ela: | Woensdag, maart 21, 2012 15:32 |
| Een toegevende en zwijgende liefde is als een boek zonder tekst. ela |
|
| mevrkimkim: | Woensdag, maart 21, 2012 12:15 |
| heb kippevel door je gedicht. is soms lastig als de ander zo anders is als jij, maar dat maakt hem hem en jij jij. geniet van alle mooie momenten... | |
| mucho: | Woensdag, maart 21, 2012 11:18 |
| ja, marleneke weer een gedicht wat er geen doekjes om windt erg goed! |
|
Over dit gedicht
| Auteur: marleneke1980 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||