zonder jou
jij hebt me jarenlang in ‘t hart gedragen
mijn steun en toeverlaat wanneer de dammen breken
nooit sliep ik veiliger, jij kon verdragen
dat eenzaamheid mij altijd om de liefd' liet smeken
weifelend je stap, jij kunt niet eeuwig schrijden
je tol betaald, heb jij jouw rust verdiend
als ooit jouw blik verstilt, zal ik jouw licht verbreiden
ik stort niet in, jij bent mijn fundament
mocht jij eens gaan voelt het als vorst in zomers die wij kenden
ik weet dat ’t zonder jou toch nimmer went
sunset 23-03-2012
Reacties op dit gedicht
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2012 | ||
| Thema's: | ||