Vreemde vluchten
Vreemde vluchten
Als vogel heb ik nooit gevlogen
hoewel ‘t vermogen
in mij verborgen lag
Jou lach, die mij weerhield
ontzielde mijner vleugels
Gelijk aan teugels hield
je me aan de grond
Het ontnam je gene keren
Je eigen veren uit te spreiden
en schouwend aan mijn lijden
brak je stilletjes ons verbond
29 november 1998
Als vogel heb ik nooit gevlogen
hoewel ‘t vermogen
in mij verborgen lag
Jou lach, die mij weerhield
ontzielde mijner vleugels
Gelijk aan teugels hield
je me aan de grond
Het ontnam je gene keren
Je eigen veren uit te spreiden
en schouwend aan mijn lijden
brak je stilletjes ons verbond
29 november 1998
Reacties op dit gedicht
| margot: | Zondag, mei 12, 2002 15:12 |
| mmm...strakke teugels hier mooi geschreven liefs,margot |
|
| PeterdB: | Zondag, mei 12, 2002 13:00 |
| Prachtig verwoord | |
| Susanne X: | Zondag, mei 12, 2002 10:34 |
| Je had de teugels zelf kunnen verbreken, dan was je toch vrij geweest om te vliegen... Mooi geschreven! | |
| waterval: | Zondag, mei 12, 2002 03:23 |
| de teugels waren er teveel aan,....je had samen moeten vliegen...... | |
| Hanneke Eirinn: | Zondag, mei 12, 2002 01:06 |
| hmmm klinkt al één verwijt.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: Paul Tesser | 
|
|
| Gecontroleerd door: klitty | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||