Om wat verloren ging...
Om wat verloren ging...
Ik ben opgegroeid in een onderkomen
waar normaal de ouderloze terechtkomen
leerde er kruipen, gaan, en wat later lopen
‘t is waar ik begon, met levenslang dromen.
Teruggaand in de geschiedenis, in ‘t verleden
mag ‘t zonder meer ‘een klein wonder’ heten
dat ik steeds, op het rechte pad, ben gebleven
al bereikte ik meermaals ’t punt van opgeven.
Maar toen ik jou zag , ik herinner ‘t me vaak
was ik gelijk, ‘door jouw houding’ aangedaan
want al was ik in communiceren, wat beperkt
nooit heb jij dat gegeven, in woorden, bemerkt.
Doch iedereen draagt het, en ‘t is geen vraag
soms, een overjas vol twijfels, zonder kraag
zo ook ik, bij die eerste ontmoeting misschien
ik bracht je weer thuis, nog voor klokslag tien.
Wat later, of ergens in het verlengde daarvan
kwam er toch meer dan wat vriendschap van
en ook al raakte ik je aan ‘n vriend weer kwijt
die tijd met jou heeft me voor ’t leven verrijkt.
Nu sta ik er opnieuw, waar ik ben opgegroeid
niet ver van waar ik als mens ben opengebloeid
ik heb geleerd, waar te gaan en waar te rennen
al was het ‘zonder jou’, toch wel even wennen.
En ’s avonds laat, kan ik ‘t gewoon niet laten
om wat verloren ging, toch nog ‘n traan te laten
en ook al gaat ‘t, met iedere dag weer wat beter
zoiets overkomt je maar eens, ik weet het zeker.
2 April 2012
Ik ben opgegroeid in een onderkomen
waar normaal de ouderloze terechtkomen
leerde er kruipen, gaan, en wat later lopen
‘t is waar ik begon, met levenslang dromen.
Teruggaand in de geschiedenis, in ‘t verleden
mag ‘t zonder meer ‘een klein wonder’ heten
dat ik steeds, op het rechte pad, ben gebleven
al bereikte ik meermaals ’t punt van opgeven.
Maar toen ik jou zag , ik herinner ‘t me vaak
was ik gelijk, ‘door jouw houding’ aangedaan
want al was ik in communiceren, wat beperkt
nooit heb jij dat gegeven, in woorden, bemerkt.
Doch iedereen draagt het, en ‘t is geen vraag
soms, een overjas vol twijfels, zonder kraag
zo ook ik, bij die eerste ontmoeting misschien
ik bracht je weer thuis, nog voor klokslag tien.
Wat later, of ergens in het verlengde daarvan
kwam er toch meer dan wat vriendschap van
en ook al raakte ik je aan ‘n vriend weer kwijt
die tijd met jou heeft me voor ’t leven verrijkt.
Nu sta ik er opnieuw, waar ik ben opgegroeid
niet ver van waar ik als mens ben opengebloeid
ik heb geleerd, waar te gaan en waar te rennen
al was het ‘zonder jou’, toch wel even wennen.
En ’s avonds laat, kan ik ‘t gewoon niet laten
om wat verloren ging, toch nog ‘n traan te laten
en ook al gaat ‘t, met iedere dag weer wat beter
zoiets overkomt je maar eens, ik weet het zeker.
2 April 2012
Reacties op dit gedicht
| Antonie: | Maandag, april 02, 2012 13:53 |
| JoGi, met gevoel geschreven. Mooi hoor ! |
|
| liesjequilt: | Maandag, april 02, 2012 08:16 |
| Prachtig geschreven, Gelukkig heb je toch mooie herinneringen. gr. Liesbeth |
|
| youkie: | Maandag, april 02, 2012 07:34 |
| goede morgen een prachtig schrijven fijne dag liefs |
|
| windwhisper: | Maandag, april 02, 2012 07:23 |
| heel heel bijzonder, en gedicht om te omarmen en mee te dragen warme groet Cobie goede morgen |
|
Over dit gedicht
| Auteur: JoGi | 
|
|
| Gecontroleerd door: redactie | ||
| Gepubliceerd op: 02 april 2012 | ||
| Thema's: | ||