je ankerde vroegtijdig
liep me niet meer voorbij
ageerde vaak opstandig
zette je hakken in de klei
waar je ooit speels dartelde
richtingloos de horizon opzocht
is nu die vrijheidsdrang gestopt
door routineuze gangen
geen hart en
ogen vol verlangen meer
een kleine cirkel van gedachten
in een stilte die niet bij jou paste
wij hadden het
pas later in de gaten
toen wij niet meer konden praten
jij wortelde te diep
ik ga je nu verlaten
jouw eenkennigheid
meet slechts met eigen maten
en daarin pas ik niet
wil melker
10/04/2012
M-Rose: | Dinsdag, april 10, 2012 21:11 |
evidemment encore merci | |
M-Rose: | Dinsdag, april 10, 2012 19:14 |
soms ontbreekt een enkel mens in jouw leven en heel jouw wereld lijkt leeg | |
youkie: | Dinsdag, april 10, 2012 15:12 |
een gevoel zo mooi verwoord liefs |
|
Mady: | Dinsdag, april 10, 2012 14:28 |
Velen onder ons weten hoe het voelt Wil, sterkte | |
cinke1978: | Dinsdag, april 10, 2012 13:04 |
mooi gedicht wil. zoiets kan hevig pijn doen. liefs cin en jay |
|
m_x: | Dinsdag, april 10, 2012 08:57 |
Mooi gedicht.. Sterkte! | |
trucker klaas: | Dinsdag, april 10, 2012 07:19 |
het moment van redden gemist ,rest het lot :( goedemorgen ,klaas |
|
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 10 april 2012 | ||
Thema's: |