Een schreeuw zonder geluid
Ik loop over van emoties’
Ik moet het kwijt
Want wanneer ik dit niet doe
Heb ik achteraf spijt
Ik wil schreeuwen
Wat dit met me doet
Want ik ben nu de prooi voor de leeuwen
En dat voelt voor mij niet goed
Ik wil het kwijt
Dat het me raakt
Dat ik van men het niet terug zie de spijt
Ik wil het er uit krijsen
Maar ik kan het niet
Maar wat heb ik te bewijzen
Ik voel nu alleen maar verdriet
Ik wil het kunnen roepen
Zonder dat er een ander
Van kan snoepen
Maar wanneer ik het eindelijk kan
Komt er een schreeuw zonder geluid
Want ik kan er op dat moment niets van
Terwijl de schreeuw van de pijn en verdriet’
Binnen in mij naar buiten moeten
Maar omdat geluid er niet komt
Zal ik tot die tijd er voor moeten boeten
Want zo lang ik schreeuw zonder geluid
Zet ik voor mij geen stap meer vooruit
Maar blijft alles staan
En kan ik uiteindelijk de schreeuw
Van pijn verdriet, woede en angst niet meer aan
© Michèlle