In verweerde spiegels
In verweerde spiegels
Op bezoek in het verpleeghuis
werd ik opnieuw getroffen
door wat ik zag
patiënten liepen traag te sloffen
een enkele op blote voeten en gekromde rug
ze groetten niet terug
of met een schaterlach
keken naar de grond waar niets lag
iemand sloeg er hard met deuren
de klamme muren
behangen met vergeelde portretten
van overleden directeuren
hingen daar nog op te letten
de verweerde spiegels logen niet
na een poosje keer ik huiswaarts en mijmer
hier woonde Alzheimer
en ook hij, mijn lief,
met zijn en mijn verborgen verdriet
*
Anneke
Reacties op dit gedicht
| Elinora: | Donderdag, mei 03, 2012 16:55 |
| Heb de film The Notebook..ook al meerdere malen en telkens was ik diep ontroerd, door de emotie getroffen, zo ook bij dit gedicht Anneke! Prachtig en droevig tegelijk en ik wens je heel veel sterkte toe, hoe moeilijk het ook is voor jou dit te moeten doorstaan..knuffel en een kus van mij! LIN |
|
| Jacky Van den Berghe: | Vrijdag, april 13, 2012 02:02 |
| Alsof ik op bezoek was bij m''n broer in het home, maar ergens is hij gelukkig wil ik vermoeden in z''n wereld van niet meer te plaatsen herinneringen. Die hij zichrbaar sosm herleeft vanbinnen! Met begrip! Lieve groet, Jacky |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Donderdag, april 12, 2012 22:44 |
| ja anneke wat moeten we hierop zeggen |
|
| Hans Winter: | Donderdag, april 12, 2012 21:11 |
| ach, was je daar niet waar met de klank van je stem, je zacht van hand zijnde groet, het oog in oog dat het hem doet, opdat hij niets gewend te bekennen wist ja dit is goed groetje, hans |
|
| Hans Winter: | Donderdag, april 12, 2012 21:11 |
| hoe komen wij de wereld binnen die zij bewonen, wanneer zij innerlijk niet meer aan gaan sluiten op die van ons, wat laten zij beluisteren, wat beleven zij, wat is hen tot lief en leed, wat is hun last, wat kan hen van hier uit bezielen, wat past hen, hebben zij soms even daarvan te geven. hans |
|
| witteroos: | Donderdag, april 12, 2012 20:53 |
| Sterkte en een lieve knuff. Oud en nieuw zeer met elkaar verweven. Hopelijk keert voor beiden de lach weer. |
|
| verhavert: | Donderdag, april 12, 2012 18:38 |
| zoveel lieve knuffels hvj |
|
| liesjequilt: | Donderdag, april 12, 2012 17:30 |
| Heel moeilijk om dat te aanvaarden, vooral als je personen in betere tijden hebt gekent, maar misschien zijn ze in hun wereldje wel gelukkig. gr. Liesbeth |
|
| tooskedeb: | Donderdag, april 12, 2012 13:11 |
| ''t Snijdt door je hart..... Dikke knuf, Cathy. |
|
| teun hoek: | Donderdag, april 12, 2012 12:13 |
| Anneke hoe diep is de napijn voelbaar , herontdekkend bij anderen. Een ervaring die blijft , maar die in geloof toch een andere einder toont. |
|
| Quicksilver: | Donderdag, april 12, 2012 12:11 |
| och lieve Anneke wat erg moet dit voor je zijn geweest, om dit allemaal zo te aanschouwen, het gaat mijzelf door merg en been. dikke knuff van mij dicky |
|
| karinvangelder: | Donderdag, april 12, 2012 11:27 |
| moeilijk die confrontatie Anneke ik begrijp je helemaal. liefs van mij x Karin |
|
| youkie: | Donderdag, april 12, 2012 10:40 |
| ze leven in hun eigen wereld waar we geen deel meer uit maken liefs fijne dag |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anneke Bakker |  
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2012 | ||
| Thema's: | ||