ver-dicht
de dag veegt tranen uit mijn ogen
en ik zwijg, vergeet elke slapeloze nacht
een verblekende maan ontsteekt de zon
verjaagt kruipende schaduwen
en ontwaakte lente brengt me weer bij jou
waar aarde zich onder onze nagels graaft
en jij, gebed in de glans van sterren, ver-dicht
het leven, de dood met de eerste zonnestraal
ochtendomnevelt diep mijn gevoel van zijn
sunset 12-04-2012
Reacties op dit gedicht
| youkie: | Donderdag, april 12, 2012 18:19 |
| mooi geschreven liefs | |
| liesjequilt: | Donderdag, april 12, 2012 17:32 |
| Prachtig geschreven gr. Liesbeth |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 12 april 2012 | ||
| Thema's: | ||