droefheid van een poëet
mij rest de droefheid dat mijn moeder-
taal niet begrepen wordt - al sterf ik
wanneer je ’t niet verstaat in een wereld
die alles schijnt te begrijpen en waar
toch niemand begrip heeft voor elkaar -
enkel nog engelen geloven in regen-
bogen [die geen vogel meer bezingt]
en in bloemen die simpel bloeien
sunset 17-04-2012
Reacties op dit gedicht
| wervelende regenboog: | Dinsdag, april 17, 2012 10:46 |
| hier meen ik verbittering te bespeuren mooi neergezet :) h.gr. wr |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2012 | ||
| Thema's: | ||