Vreemde gangen
Een muur creërend puur defensie werk
Terwijl ik toch op aarde ben voor het plan
Uitgebreide ontwikkelings-samenwerking
De hongerigen monden blijven voeden
Want het brood is wat ik hier uitdeel
Kost mij een god gegeven vermogen
Door enge straten en smalle gangen
Hakend aan de doornen van de roos
Blind en doof mijn weg doorzettend
Langzaam wegrotten onder de druk
Noemen ze dat dan martelaarschap
De wereld portretteert hun eigen pijn
En ik ben dus de kind van de rekening
Wat maakt het uit als je deur vindt
Als je de sleutel allang hebt verloren
Moet jij straks jouw eigen weg terugvinden
Door vreemde gangen en scheve straten
Overal blijven plakken aan het natte beton
Ik bid voor vergiffenis maar zie haat groeien
Ik zaai voor nieuwe dagen die komen
Maar de oogst lijkt deels te mislukken
Ik heb toch alle chemicaliën gebruikt
Mijn rug doet pijn en mijn achilleshiel brandt
Zie ik mensen aanschuiven voor vreemde gangen
Eten veel meer dan echt werkelijk nodig is
Kom aan deze weg is kaarsrecht en ook nog verlicht
En ook zoveel kleurrijker met jullie allemaal erbij
Reacties op dit gedicht
| witteroos: | Dinsdag, april 17, 2012 21:58 |
| Mooi gedicht. Het leven kan zo mooi zijn met aandacht voor algemeen welzijn. Menigeen ervaart momenteel pijn en verdriet, moet zelfs leren te vechten voor mensenrechten. Het hoofd heeft geen hart meer en dat doet verrekte zeer. | |
Over dit gedicht
| Auteur: David de Vreer |  
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 17 april 2012 | ||
| Thema's: | ||