de koude, helemaal alleen
alleen in het bos,
de wind waait mijn haren rond men gezicht.
Ik kijk naar het kleine padje,
men jurk wappert rond men koude lichaam.
langzaam zak ik weg.
eenzaam lig ik op de koude grond,
en zachtjes begin ik te zingen.
niemand in het park, ik en ik alleen!
geen vrienden om me te beschermen.
En langzaam zak ik weg, totdat ik er niet meer ben!!
de wind waait mijn haren rond men gezicht.
Ik kijk naar het kleine padje,
men jurk wappert rond men koude lichaam.
langzaam zak ik weg.
eenzaam lig ik op de koude grond,
en zachtjes begin ik te zingen.
niemand in het park, ik en ik alleen!
geen vrienden om me te beschermen.
En langzaam zak ik weg, totdat ik er niet meer ben!!
Reacties op dit gedicht
| Hans Winter: | Zondag, mei 12, 2002 18:04 |
| wees dan een van ons, die nog nauwelijks bestonden, de dwalenden door niets dan de richting van de wind of zoiets, lief groetje, waar je ook bent, hans |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jody | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 12 mei 2002 | ||
| Thema's: | ||