Meer dan 50 jaar, zijn jullie samen gebleven.
Verdriet en geluk, alles gedeeld.
Dikwijls kwam ik op bezoek, en nooit heb ik me veveeld.

Jij was ook de éérste, die mijn gedichten mocht lezen.
Je hebt me vaak, de hemel in geprezen.

De laatste jaren, konden we het samen goed vinden.
Als het ware gezworen vrienden.
Nu moeten we je laten gaan,
maar aan afscheid nemen daar was ik nog niet aan.

Het ging allemaal te vlug, opeens ben je er niet meer.
En dat doet zo een verschrikkelijke zeer.

Meerdere jaren zijn we samen op reis gegaan.
En daar heb ik niks anders dan mooie herinneringen aan.

Jullie waren de beste reisgezellen,met alles akkoord
en steeds goed gezind.
Blij dat jullie erbij mochten zijn,
gelukkig als een kind.

Ik denk ook hoe vaak we hebben zitten lachen,
als ik voor de zoveelste keer, moppen zat te tappen.

Ook op jouw verjaardagskaart kwam steevast een gedicht.
Met heel veel humor naar jou toegericht.

Jouw gevecht tegen kanker moest je zelfs niet aangaan.
Jouw longen hebben het begeven,
ze konden de spanning niet meer aan.

Ik zal het moeilijk hebben nu,
als ik mijn zus bezoek.
Want jouw zetel blijft nu leeg in die hoek.

Ik had je ook nog zoveel te vertellen,
maar ben nu verplicht dit alles uit te stellen.

Je bent nu vetrokken naar ma,pa,Robin en je dochter Karine.
Zij zullen op hun beurt blij zijn,je daar te zien.

Ik beloof je plechtig ons Yvette
met raad en daad bij te staan.
Je weet dat heb ik nog al gedaan.

Charel we zullen je blijven missen,
nu moet jouw vrouwtje over alles alleen beslissen.

Ik wou je ook nog dat je wist hoe vereerd ik ben
je te hebben gekend.
Want in mijn ogen was je een creme van een vent.

Rust zacht