Mijn woorden strikt naast elkaar
en een komma of leesteken -
of twijgen van het populierenbos,
expressionistisch als een winterdeken.
De andere grillige grappenmakers
als Freud - met dubbel punt - schrijven
dikke boeken over droomsymbolen
en hyperbolen van de zware comateuzen.
De overdrijving in filosofisch taalgebruik
of de mompel - mompel van een palimpsest,
architecturaal woorden bouwen boven elkaar.
Separaat - en de gefictionaliseerde wereld.
Het afscheid van een dubbeldik boek
of de grens van een massale roman:
(begin en zonder einde)
onchronologisch... zo is soms de mens.