Niet gelogen.



Ik wil geen afscheid nemen,
dat kan ik niet,
dat is het zelfde als afscheid nemen van mijn leven,
en dat wil ik niet.

Ik lieg verdomme niet,
Ik ben echt stapel op je,
en dat weet je,
waar ik begrijp sommige dingen ook niet.

Soms zijn dingen nieuw voor een mens,
begrijp mijn kant van het verhaal ook alsjeblieft.
Je wilt me sterker hebben,
zo sterk als ik hier ben,

Hier heb ik veel meer moed,
als dat ik je zie.
Ik weet verdomme dat het je bezig houd,
net zo als dat het mij elke dag bezig houd.

Ik zie je ook te neergeslagen kijken,
Je reageerd nogsteeds naar me,
Het laat je niet met rust,
Maar ik dacht soms dat je het negatief bedoelde,
Omdat ik het zo nog nooit mee heb gemaakt.

Kijk naar me,
lach naar me,
vraag anders wat ik daar doe,
Want het laat me echt niet los.

Praat met mijn collega's
Praat met mensen die mij kennen,
Ik maak fouten, jij maakt fouten,
Maar t laat ons wel groeien.

Ik weet ik moet mijn manier van reageren aanpassen,
maar misschien moet jij dat ook.
Ik wil in overeen stemming komen,
maar ik weet ook.

Ik moet het glas breken,
Ik moet mijn gevoel laten spreken,
en dan niet met woorden hier op freaks,
Maar de beuk er in, als jij het glas weer opzet.

Soms zijn gedachten hier op freaks negatief,
maar weet wel, het is een moment opnamen,
Want ik lees het zelf door en denk ook weer,
nee joh Sukkel.

Ik zet een masker op tegen andere,
Ik zet soms een masker op tegen over jou,
Je begint te twijfellen, heb ik door,
ik zag het vandaag.
Maar weet je, je ziel die kijkt er toch door.

Je weet dat ik niet lieg,
over wat ik voel voor jou,
Ik weet dat die maskers van jou,
ook maar ter bescherming zijn.

Dan is de vraag,
waarom doe je er niks aan dan.
Omdat ik daar de tijd niet voor krijg,
Je ziet hier hoe ik ben,
eerst zeggen dan nadenken,
Kweet kan er niks aan doen.

Vraag door,
Ik geef vaak alleen antwoord,
Omdat ik bang ben voor mijn eigen gevoel te uiten denk,
terwijl ik helemaal niet bang hoef te zijn.
Vandaar sukkel.

Elke keer te weinig tijd,
Ik weet dat je me wilt.
Ik voel het in alles.
Je hebt me altijd door,
Net zo goed dat ik jou ook altijd door heb.
Waar of wanneer onze wegen ook kruisen.
Er is niks nodig om elkaar op te merken.

Ik heb zoveel kansen laten liggen,
Zoveel kansen verprutst,
Ik wil je geen pijn of verdriet doen.
Waarom doe ik dat dan toch.
Ik denk dat we samen stappen moeten onder nemen,

En zoals ik het nu zie,
zie ik in dat de laatste tijd,
jij dat wel deed,
maar ikke niet,
Gek genoeg, want ik wil maar al te graag,
alleen de manier hoe het gaat kende ik niet.

Althans kende het wel,
maar nooit gedacht dat het zo zou lopen bij mij,
In eerste instantie had ik gehoopt,
dat je mijn gedichten zou volgen,
en naar mij terug zou komen.

Maar nooit gedacht dat ik juist degene was,
die van jou weg trok.
Wat ik nu wel begrijp,
omdat ik verkeerde keuzes soms heb gemaakt,
of er verkeerd op in gespeeld hebt.

Ik liet jou negatieve impulsen,
negatief terug klinken,
terwijl ik dat nooit zo bedoelde,
Maar het er wel zo uit kwam.

Spijt daarna van mijn woorden,
houd het me gelijk een hele dag bezig.
Maar zie ik een lach of iets van jou,
dan ben ik de heledag gelukkig.

Ik wil mijn hoofd,
vijf centimeter voor de jouwe houden,
Je laten zwemmen in mijn ogen,
zodat je ziet, Hij heeft nooit over zijn gevoel gelogen.
Kom ik even terug op mijn beloften,
En beloof je dat ik die belofte niet zal breken.

En ik start vandaag.
Want ik weet het houd jou bezig
elke dag weer,
net zo als het mij bezig houd,
doen we elkaar nu zo,
van elkaar af,
alleen maar zeer.

Maar die pijn verdwijnt na het horen van mijn hart.
Kreeg ik door.
Hou je hoofd cool
en je hart warm.

Want lieve schat,
Ik meen het als ik zeg,
dat jij mijn droom bent,
en dat ik een sukkel ben,
omdat ik een verkeerde aanpak had,
Terwijl ik zie wat je bedoeld.

Vanaaf ga ik die films kijken die je me stuurde,
Maakt me niet uit hoe moe ik ben,
Dat ik niet kan staan op mijn benen van over vermoeitheid,
maar die films ga ik zeker weer kijken.
Want ik weet echt wel wat je bedoeld.
Positief zal ik zijn,
Lief zoals ik ben,
leuk en grappig
maar vooral teder en sterk.

Want dat glas om je wil ik breken,
dat glas om mij heen,
wil ik kwijt.
Zodat we in liefde en rust verder kunnen leven,
Jij lieve schat, jij bent de enige die mij begrijpt.
Je kan echt op me bouwen,
zal je niet meer teleur stellen.
Wat geweest is, zal er niet eens om rouwen,
ik zal het je haar fijn vertellen.
De dingen die ik zie en hoor.

Zet het gewoon op het spel,
mijn leven,
Want het is toch niks,
zonder jou,
dus zal ik springen,
ik kom er wel.
Het komt goed,
fundering sterk,
leer ik mezelf weer zijn,
Dagenlijks werk,
Maar die momenten met jou, zijn zo fijn.
Het doet me altijd goed,
ook al zijn ze soms van korte duur.
En kijk je soms best wel zuur,
Ik prik er doorheen en zie je stralen,
Waarom kon ik dat dan niet naar positieve reacties,
vertalen.
Ik doe er om balen,
maar denk dan,
leren doe je van.
En ik weet, ik ben voor jou de man,
die je glas breken kan.

Bijt er gewoon stukken vanaf,
en al ben ik af en toe een beetje maf,
Samen kunnen we een mooi stuctuur vormen,
samen kunnen we elkaar naar mooie dingen vormen.
Vriendschap en geluk,
dan kunnen onze dagen gewoon niet meer stuk.
Ik ben de man,
die dat glas breken kan,
die dat glas breken zal,
jij mooie droom dame,
jij trok mij uit een dal,
dus het is mijn plicht,
kom ik met het licht.
Zal ik je zeggen wat ik denk en voel,
hou ik me hoofd cool,
en zal het je zeggen in je gezicht,
Kan je zien in mijn ogen,
hij had niet gelogen.


En nou niet denken,
dat zei hij die keren daar voor ook,
het is anders nu,
Dit weekend waren wijze lessen,
gepresenteerd op mijn bordje.

Ik weet nu waar negatieve impulsen vandaan komen,
en zal ze vermijden.
Bier, blowen, uitgaan,
het doet mijn controle over mezelf verkleinen,
En toen viel er een stilte,


Ik moet je nogsteeds echt bedanken,
En je schenken,
waar we beide wat voor voelen.
We missen elkaar elke dag,
en zeg maar dat het niet zo is.

Ik zie het, daarom zijn sommige uitdrukkingen moeilijk te plaatsen.
Of hoe je reageerd.
Ik begreep het gewoon even niet,
Is het nou dit of is het nou dat,
Weten van de maskers, maar wat zou de masker dan zijn.
Ik heb nooit gelogen, wist alleen niet eerst hoe er mee om te gaan.

Dacht dat ik je verdriet deed,
Sommige momenten dacht ik echt dat je me niet wou,
Maar dan weer even wat later, zag ik weer anders.
Het hield mij in een tussen spiraal,
Een tussen station.
Zakte bijna terug naar waar ik begon.
Ik heb niet over mijn gevoel en denken gelogen,
en heb je hand nog vaster dan ooit te voren.