In duizend stukjes
Uit de manke jager71
In duizend stukjes
Overmoed ziet de
dood niet, alleen het
doel dat moet worden bereikt.
Hij die durfde.
Zijn licht zou
het middelpunt zijn
waar de anderen omheen
draaiden. Alleen hij.
De vredigheid ver-
kwanseld, de schepping
die goed werd bevonden,
teniet gedaan.
Oververhit en te
groot geworden ontplofte
hij in duizend stukjes licht,
die afkoelden.
Zijn licht de ruimte
ingeslingerd, afgekoeld tot
steen. Zelfs de kleinste steen
had een donkere kant.
Van nu af bestond
licht en donker, enkel
de zon gaf nog licht. Het mid-
delpunt van weleer.
Er was geen licht-
licht meer ten overvloede.
Geen gemis, men gaf en men
ontving, de zonen
die tevens de dochters
waren,verkoelden. Ook hun
licht nam af, want zijn licht
was nodig geweest.
Hij was de
grootste, samen met
z'n tweelingbroer. En hoewel
niet een middelpunt
was hij nodig. Maar hij
wou meer! Inplaats daarvan
draaide hij in duizend stukjes
afgekoeld om de zon.
De prachtige eerste dag van het majesteitelijke licht dat er was, was voorbijgegaan.
Reacties op dit gedicht
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 01:25 |
| Voor Prikkelpiel56: Het standpunt van de reclamemakers van vandaag, zo kunnen ze het bijna ziekelijk claimen van de mens aanhouden om de banaalste boodschappen belangrijk te maken! Toen waren bvb oorlogen ook altijd in de maak, wanneer wordt daar naar verwezen als kwaadaardige bezigheid van de mens!? Trouwens dit geschrijf heeft niets, maar dan ook niets, met een of andere propaganda te maken! Leuk nog iets van je te horen! Hartelijke groet, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 01:11 |
| Voor wervelende regenboog2: ... wel. Wat een Kwestie van mentaliteit is, waarin we onszelf vicieus in gevangen houden. Een weg voorbereiden naar en andere mentaliteit toe, een die meer in overeenstemming is met de essenties met het leven? Een die vredigheid o.a. zou kunnen brengen, want wij weten nu ondertussen toch al, dat de vorige houding na al die eeuwen niet de juiste was! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 01:01 |
| Voor wervelende regenboog: Ja inderdaad, daarvoor zou ze bedoeld zijn geweest. Om ervaringen op te doen, maar niet om te misbruiken, net deze verleiding moest (moet) men kunnen weerstaan. Ook nu nog! De gelegenheid maakt de dief, welnu, die gelegenheid spontaan niet te baat nemen zou de juiste (samen)levingshouding kunnen zijn! En niet de gebruikelijke houding aannemen, van: Als ik het niet doe, doet een ander het ... |
|
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 00:48 |
| Voor lion10cc: Blij dat je het kan waarderen, Leon! Hartelijke groet, Jacky PS: Heb het boek (van je vader) wegens geen mogelijkheid nog niet kunnen lezen, waarvoor m''n excuus. Ik kijk het wel in! |
|
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 00:39 |
| Voor Janny Scheibeler de Jonge: Opgetogen met je waardering, Janny, dank om te lezen! Heel hartelijk, Jacky |
|
| Jacky Van den Berghe: | Woensdag, juni 27, 2012 00:37 |
| Voor Anootje: Veel dank voor je waardering, Anootje, blij dat je kwam lezen! Hartelijk groetje, Jacky |
|
| wervelende regenboog: | Dinsdag, juni 26, 2012 22:37 |
| de dualiteit was nodig om ervaringen op te doen hgrt wr |
|
| Lion10cc: | Dinsdag, juni 26, 2012 13:24 |
| Mooi schilderij Jacky ook je schrijven is intrigerend graag gelezen vriendelijke groet Leon |
|
| Janny Scheybeler de Jonge: | Dinsdag, juni 26, 2012 10:19 |
| een mooi geheel!! | |
| Anootje ...: | Dinsdag, juni 26, 2012 07:32 |
| Een mooi beeld geschetst ;) Groetjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Jacky Van den Berghe | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 26 juni 2012 | ||
| Thema's: | ||